Cukrownia Trawniki - Spółka Akcyjna
Cukrownia zbudowana w 1899 r. Członkami założycielami byli obywatele ziemscy i przemysłowcy - Józef Michalski, Wincenty Karpiński
i Mieczysław Dąbrowski, którzy w 1898 r. utworzyli Towarzystwo Udziałowe z kapitałem 500 000 rubli.
W czasie I Wojny Światowej cukrownia uniknęła zniszczeń jednak wojska rosyjskie wywiozły urządzenia do
produkcji cukru. Mimo tego cukrownię uruchomiono już w pierwszym powojennym sezonie, w 1919 r. Produkcja cukru
stopniowo rosła i mogło się wydawać, że prosperity będzie trwała. Jednak szereg czynników sprawiło, że
trawnicka cukrownia nie utrzymała się na rynku. Konsekwencje sytuacji kryzysowej na świecie dały się odczuć
i w Polsce. Gwałtownie spadło spożycie cukru. Zwyżka taryfy przewozowej w 1929 r. dodatkowo pogłębiła straty.
W Polsce w stosunku do 1929 w 1932 r. spożycie cukru spadło o 33,6%. Cukrownia Trawniki należała do
najmniejszych w regionie i nie była w stanie udźwignąć wszystkich tych obciążeń. Ostatecznie zakończyła
działalność kampanią 1932/33.
Produkowano cukier biały (głównie) oraz rafinadę. W rekordowym roku 1930/31 udział cukrowni "Trawniki"
w produkcji województwa wyniósł 7,1%.
Plan sytuacyjny cukrowni i obiektów towarzyszących z 1922 r.
Widok na cukrownię od strony południowej i zachodniej. Data nieznana
Szczegóły techniczne
W kampanii 1920/21 zatrudnionych było 178 robotników i był to spadek o 47,6% w porównaniu z sezonem
1914/15. W kampanii 1929/30 zatrudnienie wzrosło o 80% w stosunku do roku 1920/21.
Wszyscy pracownicy cukrowni należeli do Związku Zawodowego RP. 96% zatrudnionych było narodowości
polskiej, 4% rosyjskiej. Przynależność partyjna - PPS i Stronnictwo Narodowe.
Przed budynkiem cukrowni. 1923 r.
Dwa zdjęcia z lat dwudziestych (a może jeszcze starsze?) z albumu rodzinnego p. Krystyny Górskiej z Trawnik
Dziedziniec cukrowni. Pierwszy z prawej Stanisław Górski - pracownik cukrowni
Urzędnicy Cukrowni Trawniki. Siedzą od lewej: Krzepotowski, Bierkowski, Stanisław Górski - kasjer, Wybranowski.
Stoją w pierwszym rzędzie: Zygmunt Dobrowolski - buchalter, Karpiński - ogrodnik.
W III rzędzie Gustaw Dobrowolski - szef magazynu.
W 1925 roku w skład zarządu Spółki Akcyjnej "Cukrownia Trawniki" wchodzili: Stanisław Watraszewski - prezes, Franciszek Karpiński - administrator
oraz Włodzimierz Scipio del Campo. Dyrektorem był inż. Wacław Iwanicki.
Widok na cukrownię oraz biuro cukrowni i mieszkanie dyrektora. Fot. "Świat" nr 25/1925
Pracowali w Cukrowni Trawniki
Feliks Janik (1877-1965)
Lucjan Nizio (z prawej) - tu na tle cukrowni "Karwice" w miejscowości Mizocz na Wołyniu, gdzie również pracował.
Fragment tekstu ze strony p. Zofii Zinserling "Dziadek nieznany". (Więcej + zdjęcie)
Odchodzą od nas
Odchodzą kolejno ostatni wychowańcy dawnych szkół polskich, będący wcieleniem hartu
ducha i żelaznej pracy. Wczoraj po dwumiesięcznej walce ze śmiercią umarł Mieczysław
Dąbrowski.
Urodzony w 1846 roku w Zamojskiem, jako syn Eugeniusza Dąbrowskiego, oficera wojsk
polskich, ukończył w r. 1864 Liceum lubelskie, a w r. 1868 Szkołę Główną ze stopniem
magistra nauk przyrodzonych. Po ukończeniu studiów uniwersyteckich poświęcił się
cukrownictwu. Został naprzód chemikiem w Łaniętach w gub. warsz., w następnym roku
wicedyrektorem w Sannikach w gub. warsz., później kolejno dyrektorem w Łaniętach,
w Izabelinie w gub. płockiej, w Zakrzówku w gub. lubelskiej, a wreszcie zajął
stanowisko dyrektora i administratora cukrowni "Opole", które to stanowisko zajmował
przez 26 lat. Oprócz tego w ostatnich czasach był jednocześnie członkiem zarządu
cukrowni "Młodzieszyn" oraz członkiem zarządu i administratorem cukrowni "Trawniki".
"Ziemia Lubelska" z 4 sierpnia 1908 r.
_____________________________
Obecnie budynki po cukrowni wykorzystuje "Trawena"
|
